In “Je weet niet wat je ziet”, schrijft Will Gompertz: “We zien heel veel over het hoofd. Kunstenaars doen dat niet. Ze kijken met een ‘onschuldig oog’, zoals John Ruskin het uitdrukte. Over het verlangen om de wereld onbevangen en onbevooroordeeld waar te nemen, gaat deze lezing. Over de bijzondere eigenschappen van onze waarneming: hoe we essenties van toevalligheden scheiden en hoe we ontbrekende informatie met onze verbeeldingskracht aanvullen. De kunsthistoricus Gombrich noemt deze eigenschap van de waarneming: “The beholder’s share”: waarnemen is creatief en vraagt om persoonlijke betrokkenheid. We zullen zien hoe o.a. portretschilders daar dankbaar gebruik van maken. Tenslotte gaat de lezing over ons vermogen om gezichten te herkennen en in het bijzonder onze gevoeligheid voor het ‘lezen’ en interpreteren van gezichtsuitdrukkingen.